اثرهای کاربرد سدیم نیتروپروساید و سالیسیلیک اسید بر ویژگی‌های مرفوفیزیولوژیکی چایر معمولی در شرایط تنش کم‌آبی

کمبود آب از مهم‌ترین عامل‌های محدود کننده‌‌ مدیریت سبزفرش‌ها در مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می‌‌آید. پژوهش حاضر برای بررسی پاسخ‌‌های مورفوفیزیولوژیکی چایر معمولی (Cynodon dactylon (L.) Pers.)  به تنش کم‌‌آبی و کاربرد سدیم نیتروپروساید و سالیسیلیک‌اسید‌‌ انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح به طور کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل 3 سطح تنش کم آبی (40، 70 و 100% آب در ‌دسترس خاک) بود و چهار سطح فاکتور دوم را سالیسیلیک‌اسید (2 میلی مولار)، سدیم نیتروپروساید (500 مایکرومولار)، 2میلی‌مولار سالیسیلیک‌اسید به همراه 500 مایکرومولار سدیم نیتروپروساید و تیمار شاهد (آب مقطر) تشکیل دادند. کم‌‌آبی رشد اندام هوایی و مقدار نسبی آب برگ را کاهش داد در صورتی‌که رشد ریشه، مقدار سبزینه، نشت یونی، فنول کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی و پرولین برگ‌‌ها با کاهش آب در ‌دسترس خاک، افزایش یافت. نتیجه‌ها نشان داد که کاربرد سالیسیلیک‌اسید و سدیم نیتروپروساید، اثرهای زیان‌‌بار تنش کم آبی را  با افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی، مقدار پرولین و سبزینه برگ‌ها و هم‌چنین کاهش نشت یونی، بهبود بخشید و این اثر در مورد تیمار همزمان 500 مایکرو مولار سدیم نیتروپروساید و 2 میلی مولار سالیسیلیک‌اسید بیشتر بود.